Cross-chain Protokol Güvenliği Üzerine Tartışma: LayerZero Örneği

Web3 alanında, cross-chain protokolünün güvenlik sorunları giderek belirginleşiyor. Son yıllarda, cross-chain protokolü ile ilgili güvenlik olaylarından kaynaklanan kayıplar, diğer türdeki blockchain güvenlik sorunlarından daha fazla oldu; hatta önemi Ethereum'un ölçeklenme çözümlerini bile geçti. Cross-chain protokolünün birlikte çalışabilirliği, Web3'ün ağsallaşmasının içsel bir gereksinimidir, ancak kamuoyunun bu protokollerin güvenlik seviyeleri hakkındaki farkındalığı hala yetersiz.

LayerZero örneğinde olduğu gibi, tasarım mimarisi basit görünse de bazı potansiyel güvenlik açıkları bulunmaktadır. LayerZero, Relayer ve Oracle'ın kombinasyon modelini kullanmaktadır; bu, geleneksel cross-chain iletişim sürecini sadeleştirirken hızlı bir kullanıcı deneyimi sunmakta, ancak güvenlik risklerini de beraberinde getirmektedir.

LayerZero'nun ana sorunları şunlardır:

1. Birden fazla düğüm doğrulamasını tek bir Oracle doğrulamasına indirgemek, güvenlik katsayısını önemli ölçüde azaltmıştır.
2. Farz edelim ki Relayer ve Oracle bağımsızdır, bu güven varsayımı kalıcı olarak sağlanması zor olup, kripto doğasına uygun değildir.

LayerZero birçok tarafın aracılar çalıştırmasına izin verse de, bu izin gerektirmeyen tasarım gerçek merkeziyetsizlikle eşdeğer değildir. Güvenilir tarafların sayısını artırmak, güvenlik sorunlarını temelde çözmez, aksine yeni riskler doğurabilir.

Bazı profesyonel ekipler LayerZero'nun potansiyel açıklarını belirtmiştir. Örneğin, L2BEAT ekibi, uygulama sahibinin veya özel anahtar sahibinin kötü niyetli hareket etmesi durumunda kullanıcı varlıklarının çalınabileceğini keşfetmiştir. Nomad ekibi ise LayerZero'daki iki kritik açığı belirtmiştir; bu açıklar, içerden biri veya tanınan bir ekip üyesi tarafından istismar edilebilir.

Bitcoin beyaz kitabının temel ilkelerine geri dönecek olursak, gerçek bir merkeziyetsiz sistemin, güvenilir üçüncü taraflara ihtiyaç duymadan, eşler arası olması gerekir. Ancak, LayerZero'nun tasarımı, kullanıcıların Relayer, Oracle ve LayerZero kullanarak uygulama geliştiren geliştiricilere güvenmesini gerektiriyor; bu, "Satoshi Konsensüsü"nun güvenilmezlik ve merkeziyetsizlik ilkesine ters düşüyor.

LayerZero, merkeziyetsiz bir cross-chain altyapısı olarak kendini tanıtsa da, aslında bir ara yazılım gibidir. Ekosistem projelerine tutarlı bir güvenlik sağlamaz ve cross-chain sürecinde herhangi bir dolandırıcılık kanıtı veya geçerlilik kanıtı üretmez, ayrıca bu kanıtları zincire ekleyip doğrulamaz.

Güvenlik sorunlarına yönelik eleştiriler karşısında, LayerZero ekibinin yanıt verme tutumu sürekli olarak inkar etmek gibi görünüyor. Ancak tarih, gerçek merkeziyetsiz güvenliğe ulaşamayan projelerin, ne kadar büyük bir finansman sağlasalar veya ne kadar yüksek kullanıcı trafiğine sahip olsalar da, nihayetinde yetersiz saldırı direnci nedeniyle başarısız olabileceğini göstermektedir.

Gerçekten merkeziyetsiz bir cross-chain protokolü inşa etmek hâlâ çözülmesi gereken bir zorluktur. Sıfır bilgi kanıtı teknolojisi gibi bazı yenilikçi çözümler, cross-chain protokollerinin güvenliğini artırmak için yeni fikirler sunabilir. Ancak, kritik olan, sektörün mevcut çözümlerin yetersizliklerini ne kadar fark ettiği ve iyileştirme arayışına ne kadar aktif katıldıklarıdır.